Wstecz
Prawo spadkowe

Prawo właściwe dla rozwodu i separacji - regulacje Rozporządzenia Rzym III

Celem Rozporządzenia Rzym III jest zapewnienie obywatelom państw członkowskich UE jasnych zasad ustalania prawa jakiemu podlega rozwód i separacja prawna oraz zapobieżenie sytuacjom, w których jedno z małżonków wnosi pozew o rozwód, ubiegając współmałżonka, aby zagwarantować sobie tym samym zastosowanie w postępowaniu określonego systemu prawa, który uznaje za korzystniejszy z punktu widzenia własnych interesów.

Zakres zastosowania:

Rozporządzenie zawiera przepisy pozwalające określić jakie prawo jest właściwe do oceny zasadności powództwa o rozwód oraz separację. Nie ma natomiast zastosowania do rozpoznania kwestii, które zazwyczaj są rozstrzygane przez sądy europejskie podczas takich postępowań tj. obowiązku alimentacyjnego, podziału majątku wspólnego małżonków, innych kwestii majątkowych czy odpowiedzialności rodzicielskiej. Rozporządzenie to nie ma również zastosowania do: oceny zdolności do czynności prawnych, istnienia małżeństwa, unieważnienia małżeństwa, nazwiska małżonków, majątku powierniczego oraz dziedziczenia.

Wybór prawa:

Małżonkowie mogą umówić się co do wyboru prawa właściwego w przypadku rozwodu i separacji prawnej niemniej jednak wybór jest ograniczony do czterech systemów:

prawa państwa, w którym małżonkowie mają miejsce zwykłego pobytu w chwili zawierania umowy,
prawa państwa, w którym małżonkowie mieli ostatnio miejsce zwykłego pobytu, o ile w chwili zawierania umowy jedno z nich nadal tam zamieszkuje,
prawa państwa, którego obywatelem w chwili zawierania umowy jest jedno z małżonków,
prawa państwa sądu orzekającego.
Przesłanki ważności umowy:

Umowę należy sporządzić na piśmie, opatrzyć datą oraz podpisać. Istnieje również możliwość sporządzenia umowy w formie elektronicznej, środek komunikacji musi jednak umożliwiać trwały zapis takiej umowy. Jeżeli jednak prawo państwa, w którym w chwili zawierania umowy oboje małżonkowie mają miejsce zwykłego pobytu, przewiduje dodatkowe wymogi formalne dla tego typu umów, wymogi te również musza zostać spełnione.

Niedokonanie wyboru prawa przez małżonków:

W przypadku niedokonania przez małżonków wyboru prawa właściwego rozwód i separacja prawna podlegają prawu państwa:

a) w którym małżonkowie mają miejsce zwykłego pobytu w momencie wytoczenia powództwa; a w przypadku braku takiegoż

b) w którym małżonkowie mieli ostatnio miejsce zwykłego pobytu, pod warunkiem że okres zwykłego pobytu nie zakończył się wcześniej niż rok przed wytoczeniem powództwa, o ile w momencie wytoczenia powództwa jedno z nich nadal tam zamieszkuje; a w przypadku braku takiegoż

c) którego obywatelami są oboje małżonkowie w chwili wytoczenia powództwa; a w przypadku braku takiegoż

d) w którym wytoczono powództwo.

 

Kiedy sąd nie zastosuje Rozporządzenia Rzym III?

Stosowanie przepisów prawa wyznaczonego jako właściwego na mocy Rozporządzenia Rzym III może zostać wyłączone, gdy jest ono sprzeczne z porządkiem publicznym państwa sądu orzekającego. Poprzez porządek publiczny należy rozumieć podstawowe wartości na których opiera się sytnem prawny danego kraju. Do wartości tych należą między innymi: zasada równego traktowania kobiet i mężczyzn, zakaz dyskryminacji ze względu na wyznanie, rasę, narodowość, wykształcenie.

Terytorialny zasięg Rozporządzenia Rzym III

Rozporządzenie Rzym III ma zastosowanie tylko w niektórych krajach UE, a mianowicie w Belgii, Bułgarii, Luksemburgu, Niemczech, Hiszpanii, Francji, Austrii, Portugalii, Rumunii, Słowenii, we Włoszech, na Łotwie, na Węgrzech, na Malcie.

 

#prawowłaściwe #rozwód #sepracja #wybórprawa #krajeUE #RozporządzenieRzymIII #umowa #adviser1989 #AdviserArmknecht&Partners

 

Sprawdź pozostałe nasze wpisy

Wstecz
Prawo podatkowe
[Prawo podatkowe] Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki na ERP?

Wielu przedsiębiorców w celu usprawnienia prowadzonej działalności swojej firmy decyduje się na wdrożenie elektronicznego systemu do zarządzania przedsiębiorstwem – ERP (z ang. Enterprise Resources Planning) w ramach modelu SaaS. W takim wypadku stoją oni przed dylematem czy mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na nabycie usługi wdrożenia tego systemu, zwłaszcza jeśli dokonywała tego spółka zależna. Pomocna może okazać się interpretacja indywidualna z dnia 18 maja 2021 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0111-KDIB1-2.4010.123.2021.1.SK, którą omawiamy poniżej.

Czytaj dalej