Wstecz
Prawo spadkowe

Prawo właściwe dla rozwodu i separacji - regulacje Rozporządzenia Rzym III

Celem Rozporządzenia Rzym III jest zapewnienie obywatelom państw członkowskich UE jasnych zasad ustalania prawa jakiemu podlega rozwód i separacja prawna oraz zapobieżenie sytuacjom, w których jedno z małżonków wnosi pozew o rozwód, ubiegając współmałżonka, aby zagwarantować sobie tym samym zastosowanie w postępowaniu określonego systemu prawa, który uznaje za korzystniejszy z punktu widzenia własnych interesów.

Zakres zastosowania:

Rozporządzenie zawiera przepisy pozwalające określić jakie prawo jest właściwe do oceny zasadności powództwa o rozwód oraz separację. Nie ma natomiast zastosowania do rozpoznania kwestii, które zazwyczaj są rozstrzygane przez sądy europejskie podczas takich postępowań tj. obowiązku alimentacyjnego, podziału majątku wspólnego małżonków, innych kwestii majątkowych czy odpowiedzialności rodzicielskiej. Rozporządzenie to nie ma również zastosowania do: oceny zdolności do czynności prawnych, istnienia małżeństwa, unieważnienia małżeństwa, nazwiska małżonków, majątku powierniczego oraz dziedziczenia.

Wybór prawa:

Małżonkowie mogą umówić się co do wyboru prawa właściwego w przypadku rozwodu i separacji prawnej niemniej jednak wybór jest ograniczony do czterech systemów:

prawa państwa, w którym małżonkowie mają miejsce zwykłego pobytu w chwili zawierania umowy,
prawa państwa, w którym małżonkowie mieli ostatnio miejsce zwykłego pobytu, o ile w chwili zawierania umowy jedno z nich nadal tam zamieszkuje,
prawa państwa, którego obywatelem w chwili zawierania umowy jest jedno z małżonków,
prawa państwa sądu orzekającego.
Przesłanki ważności umowy:

Umowę należy sporządzić na piśmie, opatrzyć datą oraz podpisać. Istnieje również możliwość sporządzenia umowy w formie elektronicznej, środek komunikacji musi jednak umożliwiać trwały zapis takiej umowy. Jeżeli jednak prawo państwa, w którym w chwili zawierania umowy oboje małżonkowie mają miejsce zwykłego pobytu, przewiduje dodatkowe wymogi formalne dla tego typu umów, wymogi te również musza zostać spełnione.

Niedokonanie wyboru prawa przez małżonków:

W przypadku niedokonania przez małżonków wyboru prawa właściwego rozwód i separacja prawna podlegają prawu państwa:

a) w którym małżonkowie mają miejsce zwykłego pobytu w momencie wytoczenia powództwa; a w przypadku braku takiegoż

b) w którym małżonkowie mieli ostatnio miejsce zwykłego pobytu, pod warunkiem że okres zwykłego pobytu nie zakończył się wcześniej niż rok przed wytoczeniem powództwa, o ile w momencie wytoczenia powództwa jedno z nich nadal tam zamieszkuje; a w przypadku braku takiegoż

c) którego obywatelami są oboje małżonkowie w chwili wytoczenia powództwa; a w przypadku braku takiegoż

d) w którym wytoczono powództwo.

 

Kiedy sąd nie zastosuje Rozporządzenia Rzym III?

Stosowanie przepisów prawa wyznaczonego jako właściwego na mocy Rozporządzenia Rzym III może zostać wyłączone, gdy jest ono sprzeczne z porządkiem publicznym państwa sądu orzekającego. Poprzez porządek publiczny należy rozumieć podstawowe wartości na których opiera się sytnem prawny danego kraju. Do wartości tych należą między innymi: zasada równego traktowania kobiet i mężczyzn, zakaz dyskryminacji ze względu na wyznanie, rasę, narodowość, wykształcenie.

Terytorialny zasięg Rozporządzenia Rzym III

Rozporządzenie Rzym III ma zastosowanie tylko w niektórych krajach UE, a mianowicie w Belgii, Bułgarii, Luksemburgu, Niemczech, Hiszpanii, Francji, Austrii, Portugalii, Rumunii, Słowenii, we Włoszech, na Łotwie, na Węgrzech, na Malcie.

 

#prawowłaściwe #rozwód #sepracja #wybórprawa #krajeUE #RozporządzenieRzymIII #umowa #adviser1989 #AdviserArmknecht&Partners

 

Sprawdź pozostałe nasze wpisy

Wstecz
Prawo sportowe 24.10.2022
Liderzy Sport Biznes Polska 2022

Wspólnik zarządzający naszej kancelarii Bartosz Armknecht, specjalizujący się między innymi prawie sportowym, został nominowany do tytułu Lidera Sport Biznes Polska 2022 w Plebiscycie organizowanym przez Stowarzyszenie Sport Biznes Polska.

Czytaj dalej
Orzecznictwo 23.04.2024
[Prawo spadkowe] Czy złożenie przez rodziców w imieniu małoletniego dziecka oświadczenia o odrzuceniu spadku jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka?

W dniu 22 maja 2018 r. w sprawie pod sygn. akt III CZP 102/17, Sąd Najwyższy podjął uchwałę w składzie siedmiu sędziów, w której udzielił odpowiedzi na putania prawne związane z prawem spadkowym, a dotyczące złożenia przez rodziców w imieniu małoletniego dziecka oświadczenia o odrzuceniu spadku jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka. Sąd Najwyższy udzielił odpowiedzi na następujące pytania: "1. Czy złożenie przez rodziców, jako przedstawicieli ustawowych dziecka powołanego do dziedziczenia, oświadczenia w imieniu dziecka na podstawie art. 1015 § 1 k.c. o odrzuceniu spadku, którego pasywa wyczerpują lub przewyższają wartość aktywów, stanowi czynność przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka w rozumieniu art. 101 § 3 k.r.o.? 2. Czy - w przypadku oceny, iż w danym stanie faktycznym oświadczenie w imieniu dziecka na podstawie art. 1015 § 1 k.c. o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka - złożenie do sądu przez rodziców wniosku o zezwolenie na złożenie stosownego oświadczenia nie ma wpływu na bieg terminu określonego w art. 1015 § 1 k.c., czy też ma wpływ na bieg przedmiotowego terminu wobec dopuszczalności zastosowania analogii z przepisów normujących bieg terminu przedawnienia? 2 3. W przypadku przyjęcia, że złożenie do sądu opiekuńczego wniosku o zezwolenie na złożenie oświadczenia na podstawie art. 1015 § 1 k.c. ma wpływ na bieg terminu określonego w tym przepisie, to czy polega on na tym, że: 3.1.) następuje zawieszenie biegu terminu określonego w art. 1015 § 1 k.c. na czas trwania postępowania przed sądem opiekuńczym, albo 3.2.) następuje przerwanie biegu tego terminu, albo 3.3.) termin nie biegnie od chwili złożenia do sądu opiekuńczego wskazanego wniosku do chwili uprawomocnienia się postanowienia sądu opiekuńczego zezwalającego na złożenie oświadczenia o określonej treści oraz w czasie niezbędnym do złożenia oświadczenia bez nieuzasadnionej zwłoki, chyba że wskazany termin, uwzględniając czas trwania postępowania opiekuńczego, jeszcze nie upłynął; wtedy złożenie oświadczenia może nastąpić w dowolnej chwili, przed upływem sześciu miesięcy od dowiedzenia się przez przedstawiciela ustawowego o tytule powołania małoletniego do spadku?" prawo spadkowe kancelaria gdynia prawnik spadki stwierdzenie nabycia spadku prawo spadkowe kancelaria prawa spadkowego gdynia radca prawny spadki gdynia stwierdzenie nabycia spadku dział spadku prawnik gdynia kancelaria prawna trójmiasto gdańsk gdynia sopot wejherowo reda rumia prawnik adwokat spadki

Czytaj dalej