Wstecz
Prawo spadkowe

Prawo właściwe dla rozwodu i separacji - regulacje Rozporządzenia Rzym III

Celem Rozporządzenia Rzym III jest zapewnienie obywatelom państw członkowskich UE jasnych zasad ustalania prawa jakiemu podlega rozwód i separacja prawna oraz zapobieżenie sytuacjom, w których jedno z małżonków wnosi pozew o rozwód, ubiegając współmałżonka, aby zagwarantować sobie tym samym zastosowanie w postępowaniu określonego systemu prawa, który uznaje za korzystniejszy z punktu widzenia własnych interesów.

Zakres zastosowania:

Rozporządzenie zawiera przepisy pozwalające określić jakie prawo jest właściwe do oceny zasadności powództwa o rozwód oraz separację. Nie ma natomiast zastosowania do rozpoznania kwestii, które zazwyczaj są rozstrzygane przez sądy europejskie podczas takich postępowań tj. obowiązku alimentacyjnego, podziału majątku wspólnego małżonków, innych kwestii majątkowych czy odpowiedzialności rodzicielskiej. Rozporządzenie to nie ma również zastosowania do: oceny zdolności do czynności prawnych, istnienia małżeństwa, unieważnienia małżeństwa, nazwiska małżonków, majątku powierniczego oraz dziedziczenia.

Wybór prawa:

Małżonkowie mogą umówić się co do wyboru prawa właściwego w przypadku rozwodu i separacji prawnej niemniej jednak wybór jest ograniczony do czterech systemów:

prawa państwa, w którym małżonkowie mają miejsce zwykłego pobytu w chwili zawierania umowy,
prawa państwa, w którym małżonkowie mieli ostatnio miejsce zwykłego pobytu, o ile w chwili zawierania umowy jedno z nich nadal tam zamieszkuje,
prawa państwa, którego obywatelem w chwili zawierania umowy jest jedno z małżonków,
prawa państwa sądu orzekającego.
Przesłanki ważności umowy:

Umowę należy sporządzić na piśmie, opatrzyć datą oraz podpisać. Istnieje również możliwość sporządzenia umowy w formie elektronicznej, środek komunikacji musi jednak umożliwiać trwały zapis takiej umowy. Jeżeli jednak prawo państwa, w którym w chwili zawierania umowy oboje małżonkowie mają miejsce zwykłego pobytu, przewiduje dodatkowe wymogi formalne dla tego typu umów, wymogi te również musza zostać spełnione.

Niedokonanie wyboru prawa przez małżonków:

W przypadku niedokonania przez małżonków wyboru prawa właściwego rozwód i separacja prawna podlegają prawu państwa:

a) w którym małżonkowie mają miejsce zwykłego pobytu w momencie wytoczenia powództwa; a w przypadku braku takiegoż

b) w którym małżonkowie mieli ostatnio miejsce zwykłego pobytu, pod warunkiem że okres zwykłego pobytu nie zakończył się wcześniej niż rok przed wytoczeniem powództwa, o ile w momencie wytoczenia powództwa jedno z nich nadal tam zamieszkuje; a w przypadku braku takiegoż

c) którego obywatelami są oboje małżonkowie w chwili wytoczenia powództwa; a w przypadku braku takiegoż

d) w którym wytoczono powództwo.

 

Kiedy sąd nie zastosuje Rozporządzenia Rzym III?

Stosowanie przepisów prawa wyznaczonego jako właściwego na mocy Rozporządzenia Rzym III może zostać wyłączone, gdy jest ono sprzeczne z porządkiem publicznym państwa sądu orzekającego. Poprzez porządek publiczny należy rozumieć podstawowe wartości na których opiera się sytnem prawny danego kraju. Do wartości tych należą między innymi: zasada równego traktowania kobiet i mężczyzn, zakaz dyskryminacji ze względu na wyznanie, rasę, narodowość, wykształcenie.

Terytorialny zasięg Rozporządzenia Rzym III

Rozporządzenie Rzym III ma zastosowanie tylko w niektórych krajach UE, a mianowicie w Belgii, Bułgarii, Luksemburgu, Niemczech, Hiszpanii, Francji, Austrii, Portugalii, Rumunii, Słowenii, we Włoszech, na Łotwie, na Węgrzech, na Malcie.

 

#prawowłaściwe #rozwód #sepracja #wybórprawa #krajeUE #RozporządzenieRzymIII #umowa #adviser1989 #AdviserArmknecht&Partners

 

Sprawdź pozostałe nasze wpisy

Wstecz
Orzecznictwo
[Postępowanie cywilne] Nowelizacja kodeksu postępowania cywilnego z dnia 9 marca 2023 r.

Ustawa o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw... Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawę z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, ustawę z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, ustawę z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, ustawę z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych, ustawę z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki, ustawę z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, ustawę z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, ustawę z dnia 10 lipca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, ustawę z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, ustawę z dnia 15 grudnia 2016 r. o Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych, ustawę z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych oraz ustawę z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw.

Czytaj dalej