Prawo dla biznesu

Przedawnienie roszczeń według konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów z 1974 roku (Konwencja Nowojorska z 1974r. ).

Państwa – Strony konwencji:

Argentyna
Białoruś
Belgia
Benin
Bośnia i Hercegowina
Brazylia
Bułgaria
Burundi
Costa Rica
Wybrzeże Kości Słoniowej
Kuba
Czechy
Dominikana
Egipt
Ghana
Gwinea
Węgry
Liberia
Meksyk
Mongolia
Czarnogóra
Nikaragua
Norwegia
Paragwaj
Polska
Mołdawia
Rumunia
Rosja
Serbia
Słowacja
Słowenia
Uganda
Ukraina
Stany Zjednoczone Ameryki
Urugwaj
Zambia
Kwestie regulowane w konwencji:

Konwencja odnosi się do roszczeń kupującego, wynikających z umowy międzynarodowej sprzedaży towarów lub odnoszące się do jej naruszenia, zakończenia lub unieważnienia, które to roszczenia nie mogą być dochodzone po upływie pewnego okresu – terminu przedawnienia.
Określa też, które sprzedaże będą w jej rozumieniu traktowane jako sprzedaż międzynarodowa, oraz jakie warunki muszą w tej sytuacji zaistnieć.
Termin przedawnienia roszczeń został ustalony w konwencji na 4 lata; wskazane zostają również:Początek terminu przedawnienia,
Przypadki przerwania i przedłużenia terminu przedawnienia,
Skutki upływu terminu przedawnienia,
Sposób obliczania terminu.
Konwencja zakazuje też modyfikacji lub naruszenia terminu przez strony, za wyjątkiem możliwości przedłużenia umownego trwającego przedawniania.
Dwa lub więcej państw mogą oświadczyć w sposób wyraźny, że w przypadku konkretnych umów nie stosują konwencji, gdyż państwa te mają podobne przepisy prawne determinujące tę materię.
Konwencja ta, jako że ratyfikowana przez Prezydenta RP stanowi część porządku prawnego w Polsce.
Stan prawny na dzień: 30.04.2021 r.

Sprawdź pozostałe nasze wpisy

Wstecz

Prawo spółek 09.01.2025

[Prawo spółek handlowych] Jak wykazać bezskuteczność egzekucji przeciwko spółce? Odpowiedzialność członków zarządu za zobowiązania spółki – wobec orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2024 r.

Sąd Najwyższy w postanowieniu z 13 grudnia 2024 r. w sprawie pod sygn. I CSK 429/24),podkreślił kluczowe aspekty odpowiedzialności członków zarządu za zobowiązania spółki, wynikające z art. 299 § 1 Kodeksu spółek handlowych (k.s.h.). Wyrok dotyczy fundamentalnych zasad wykazania bezskuteczności egzekucji wobec spółki, a także obowiązków dowodowych członków zarządu w przypadku egzekucji skierowanej do poszczególnych składników majątku. Wykazanie bezskuteczności egzekucji przeciwko spółce (art. 299 § 1 k.s.h.) wymaga co do zasady wszczęcia egzekucji z całości majątku spółki; pominięcie niektórych składników majątku nie zwalnia jednak per se członka zarządu z ponoszenia odpowiedzialności za zobowiązania spółki. Członek zarządu jest wolny od tej odpowiedzialności, jeżeli wykaże, że egzekucja z pominiętych składników majątku mogła przynieść realny skutek.

Czytaj dalej

Prawo przedsiębiorców

[Prawo w biznesie] Czy agent powinien zwrócić prowizję w każdym wypadku niewykonania umowy?

Agent ubezpieczeniowy to osoba, która w ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa pośredniczy pomiędzy ubezpieczycielem a osobami ubezpieczającymi się od zdarzeń losowych. Za pośrednictwo agentowi przysługuje wynagrodzenie, zwane prowizją. Jeśli jednak zawarta z udziałem agenta umowa ubezpieczenia nie zostanie wykonana, na skutek rezygnacji ubezpieczającego, agent co do zasady zobowiązany jest do zwrotu otrzymanej już prowizji. Część klientów w wyniku problemów finansowych, spowodowanych pandemią COVID-19, zrezygnowała z ubezpieczeń, co spowodowało, że po stronie agentów pojawił się problem. Zostali oni wezwani przez ubezpieczycieli do zwrotu pobranych wcześniej prowizji w wysokości nawet do kilkudziesięciu tysięcy złotych.

Czytaj dalej