Wstecz
Prawo spadkowe

[Prawo spadkowe] Z orzecznictwa Sądu Najwyższego: dział spadku

W dniu 02 czerwca 2017 r. Sąd Najwyższy rozpoznając sprawę o sygn. akt II CSK 722/16 (publ. SIP Lex nr 2334883) wydał postanowienie w którym określił dwa alternatywne sposoby dokonania działu spadku w skład, którego wchodzi przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisu art. 55 1 k.c. [Przedsiębiorstwo - definicja]:
Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5) koncesje, licencje i zezwolenia;
6) patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8) tajemnice przedsiębiorstwa;
9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

 

Ustawodawca ustalił definicję przedsiębiorstwa w art. 55 1 k.c. Stosownie do niej przedsiębiorstwo ma charakter szczególnego rodzaju masy majątkowej, wyodrębnianej ze względu na funkcję, dla zrealizowania której powstało przez powiązanie z sobą różnego rodzaju rzeczy i praw. Przedsiębiorstwo jest bowiem zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, a poszczególne rodzaje składających się nań elementów zostały przykładowo wymienione w art. 55 1 k.c. Dla zidentyfikowania przedsiębiorstwa jako szczególnego rodzaju rzeczy w obrocie nie mają znaczenia okoliczności podmiotowe, a mianowicie to, że wszystkie prawa do wchodzących w jego skład elementów należy przypisać jednej osobie fizycznej lub prawnej, lecz wspomniane już takie ich zespolenie, że wszystkie one używane są w celu prowadzenia działalności, którą cechuje fachowość, podporządkowanie regułom opłacalności lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działanie na własny rachunek, powtarzalność działań, uczestnictwo w obrocie gospodarczym, podporządkowanie zasadom gospodarki rynkowej.

Śmierć osoby, która jednoosobowo prowadziła przedsiębiorstwo, nie musi oznaczać jego dezintegracji, prowadzącej do ustania możliwości kwalifikowania tej masy majątkowej jako przedsiębiorstwa. Wygaszenie bytu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 1 k.c. będzie konsekwencją zaprzestania z chwilą otwarcia spadku działalności gospodarczej na bazie składników wyodrębnionych i dotychczas w tym celu używanych przez spadkodawcę oraz braku woli jej kontynuowania przez spadkobierców, czy to osobiście, czy przez inne osoby. W takim przypadku uzasadnione byłoby opisywanie indywidualnie statusu poszczególnych rzeczy, wierzytelności i praw, stanowiących do chwili otwarcia spadku przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 1 k.c. oraz uczynienie z nich osobno przedmiotu obrotu prawnego, w tym i umów. Każde pojedyncze prawo i wierzytelność, wchodzące dotąd w skład przedsiębiorstwa, wymagałoby wówczas podjęcia indywidualnej decyzji co do tego, jak ma być podzielone między spadkobiercami zmarłego przedsiębiorcy. Jeżeli jednak wolą spadkobierców jest zachowanie integralności przedsiębiorstwa i dalsze wykorzystywanie go w celach gospodarczych, przez nich samych lub inne osoby, to przedmiotem działu spadku mogą oni uczynić to odziedziczone przedsiębiorstwo, nie zaś poszczególne jego elementy.

 

W omawianym orzeczeniu Sąd Najwyższy stwierdził, że śmierć osoby prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą nie oznacza, że przedsiębiorstwo przez nią prowadzone przestaje istnieć. Od woli spadkobierców zależy czy będą kontynuowali działalność gospodarczą, a tym samym w dziale spadku przypadnie im odpowiedni udział w przedsiębiorstwie, czy podzielą między osoba wszystkie jego składniki. Należy przy tym pamiętać, że jeśli spadkodawca pozostawał w ustroju wspólności majątkowej z małżonkiem, to dziedziczeniu po nim podlega tylko udział w przedsiębiorstwie. Na kanwie tej sprawy Sąd Najwyższy dokonał wykładni art. 551 k.c. wskazując, że przedsiębiorstwo ma charakter szczególnego rodzaju masy majątkowej, wyodrębnianej ze względu na funkcję, dla zrealizowania której powstało przez powiązanie z sobą różnego rodzaju rzeczy i praw. Przedsiębiorstwo jest bowiem zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, a poszczególne rodzaje składających się nań elementów zostały przykładowo wymienione w art. 551 k.c. Dla zidentyfikowania przedsiębiorstwa jako szczególnego rodzaju rzeczy w obrocie nie mają znaczenia okoliczności podmiotowe, a mianowicie to, że wszystkie prawa do wchodzących w jego skład elementów należy przypisać jednej osobie fizycznej lub prawnej, lecz takie ich zespolenie, że wszystkie one używane są w celu prowadzenia działalności, którą cechuje fachowość, podporządkowanie regułom opłacalności lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działanie na własny rachunek, powtarzalność działań, uczestnictwo w obrocie gospodarczym, podporządkowanie zasadom gospodarki rynkowej.

 

#prawospadkowe #dział spadku #Adviser1989

Sprawdź pozostałe nasze wpisy

Wstecz
Prawo spadkowe 02.11.2022
[Prawo spadkowe] Rażące naruszenie prawa przy stwierdzeniu nabycia spadku przez małżonka spadkodawcy w zbiegu z jego rodzeństwem. Orzecznictwo Sądu Najwyższego.

Nabycie spadku może nastąpić albo na podstawie ustawy albo na podstawie testamentu. Niekiedy dochodzi do sytuacji, gdy, uprawnieniu naużywają swoich praw, w szczególności praw procesowych, w konsekwencji czego dojść może do rażącego naruszenia prawa przy stwierdzeniu nabycia spadku. Taka sytuacja może być tym bardziej skompilowana, gdy spadkobierca dziedziczy w zbiegu z rodzicami lub rodzeństwem spadkodawcy. W takich przypadkach, uzasadnione może być nawet wniesienie skargi nadzwyczajnej. prawo spadkowe, prawo spadkowe kancelaria, prawo spadkowe kancelaria gdynia, prawo spadkowe prawnik, prawo spadkowe prawnik gdynia, sprawa spadkowa kancelaria, sprawa spadkowa kancelaria gdynia, sprawa spadkowa prawnik gdynia, prawnik od spraw spadkowych, kancelaria prawa spadkowego

Czytaj dalej
Prawo sportowe 13.06.2022
[Prawo sportowe] Kontrakt trenerski w piłce nożnej - umowa o pracę lub świadczenie usług

Kontrakt trenerski, a właściwie umowa o świadczenie usług albo pracy (umowa o pracę) w charakterze trenera piłki nożnej, jest regulowana postanowieniami uchwały Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej (PZPN) nr XII/189 z 12 grudnia 2014 roku dot. Zasad regulujących stosunki pomiędzy klubem sportowym a trenerem piłki nożnej (tekst jednolity przyjęty uchwałą Zarządu PZPN nr IX/146 z dn. 04 listopada 2020 r., dalej: „Uchwała PZPN”). prawo sportowe kancelaria, prawo sportowe kancelaria gdynia, umowa trenera w piłce nożnej, kontrakt trenerski kancelaria, kontrakt trenerski prawnik, prawo sportowe kancelaria, kancelaria prawa sportowego, https://adviser.law/prawo-sportowe Kontrakt trenerski w sporcie obok umów transferowych oraz przede wszystkim kontraktów zawodniczych, jest jedną z najczęściej zawieranych umów w obrocie sportowym. Na podstawie kontraktu trenerskiego, trenerowi powierzany jest zasadniczy obowiązek, który ogólnie można ująć jako trenowanie zespołu lub zawodnika. Niemniej kontrakty trenerskie w sporcie, niejednokrotnie zawierają szereg dodatkowych postanowień, dotyczących m.in. budowy wizerunku klubu, uczestnictwa w rozwoju klubu np. poprzez tworzenie planów i strategii trenowania zawodników. Ze względu na różnorodność norm prawa sportowego w obrębie różnych dyscyplin sportowych, umowa o trenowanie, zwana również umową o świadczenie usług trenerskich oraz przede wszystkim jako kontrakt trenerski w różnych dyscyplinach, może być odmiennie uregulowany.

Czytaj dalej