Sąd podniósł, że poza procesowymi przypadkami wygaśnięcia zapisu na sąd polubowny, umowa o arbitraż mogłaby utracić moc także z przyczyn materialnoprawnych z uwagi na potrzebę stosowania w drodze analogii bądź wprost niektórych przepisów kodeksu cywilnego o czynnościach prawnych. Przyjmując, że zapis na sąd polubowny nie jest równoznaczny z rezygnacją z ochrony sądowej, jednym z założeń skuteczności tej czynności musi być dostępność alternatywnego forum uzgodnionego przez strony, a inaczej rzecz ujmując - możliwość uzyskania efektywnej ochrony prawnej przed sądem polubownym. Wyrazem relacji między skutecznością zapisu na sąd polubowny a rzeczywistą możliwością uzyskania ochrony prawnej przed sądem wskazanym w zapisie jest art. 1168 k.p.c., który określa niektóre przypadki utraty mocy zapisu, związane z niemożnością rozpoznania sprawy przez sąd polubowny oznaczony w zapisie lub w określonym przez strony składzie (por. także art. 1195 § 4 k.p.c.). Przepis ten ma wprawdzie dyspozytywny charakter, nie oznacza to jednak, że strony zapisu mogą wyłączyć skutek utraty mocy zapisu uzgadniając np., iż zapis zachowuje skuteczność, mimo wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 1168 § 1 i 2 bądź art. 1195 § 4 k.p.c. W razie wystąpienia tych okoliczności uzgodnienie takie byłoby równoznaczne ze zrzeczeniem się ochrony sądowej w ogólności, co nie mieści się w konstrukcji umowy procesowej, jaką jest zapis na sąd polubowny. Strony mogą natomiast określić np. innych arbitrów na wypadek, gdyby pełnienie funkcji przez arbitrów wskazanych w pierwszej kolejności okazało się niemożliwe. W braku możliwości zwolnienia od obowiązku poniesienia opłat, które wiążą się z wszczęciem i przeprowadzeniem postępowania arbitrażowego, obowiązek poniesienia tych kosztów może stanowić przeszkodę czyniącą dostęp do sądu polubownego faktycznie niemożliwym. Za zasadne należy w konsekwencji uznać stanowisko, że stan obiektywnej niemożności poniesienia przez powoda kosztów, których wyłożenie jest konieczne do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przed sądem polubownym, nie prowadzi wprawdzie do utraty mocy wiążącej zapisu (art. 1168 § 2 k.p.c.), może jednak pociągać za sobą niewykonalność zapisu w rozumieniu art. 1165 § 2 k.p.c. Wymaganie, aby niemożność poniesienia kosztów postępowania przed sądem polubownym miała charakter trwały, należy zatem rozumieć w ten sposób, że chodzi o stan obiektywnie istniejący w chwili orzekania, stanowiący podstawę rozstrzygnięcia sądu. Uznanie zapisu za niewykonalny nie jest równoznaczne z utratą jego mocy, toteż zapis ten może w przyszłości stać się podstawą odrzucenia pozwu w innych postępowaniach, jeżeli niemożność poniesienia kosztów postępowania przed sądem polubownym ustanie. Jeżeli jednak sąd państwowy, kierując się sytuacją istniejącą w chwili orzekania, oddalił prawomocnie zarzut zapisu na sąd polubowny (art. 222 k.p.c.), to przyszłe korzystne zmiany sytuacji majątkowej strony, która wytoczyła powództwo, nie mogą rzutować na utrwaloną prawomocnym postanowieniem właściwość sądu państwowego do rozstrzygnięcia sprawy, a jedynie na potrzebę cofnięcia zwolnienia od kosztów sądowych (art. 110 u.k.s.c.), jeżeli zwolnienie takie zostało udzielone. Postępowanie strony, która w odpowiedzi na zarzut zapisu na sąd polubowny powołuje się na niewykonalność zapisu, spowodowaną jej własnymi, celowymi, działaniami, podlega ocenie z punktu widzenia reguł dobrej wiary i nadużycia prawa procesowego (art. 3 i art. 41 k.p.c.). Dotyczy to wszystkich przypadków niewykonalności zapisu, bez względu na przyczyny, które stanowią jej podstawę. Ocena taka musi jednak bazować na okolicznościach konkretnej sprawy, a dopuszczalność jej przeprowadzenia, a niekiedy wręcz jej konieczność, nie podważa ogólnego założenia, według którego niewykonalność zapisu w rozumieniu art. 1165 § 2 k.p.c. może mieć podstawę także w niemożności poniesienia kosztów wszczęcia i przeprowadzenia postępowania arbitrażowego. Niewykonalność zapisu na sąd polubowny (art. 1165 § 2 k.p.c.) może wynikać z niemożności poniesienia kosztów arbitrażu. Kancelaria Prawa Sportowego: adviser.law Nasza kancelaria specjalizuje się w prawie sportowym, oferując kompleksową obsługę prawną dla sportowców, klubów, federacji oraz innych podmiotów związanych ze światem sportu. Zespół doświadczonych prawników, posiadających wiedzę i doświadczenie w tej dziedzinie, świadczy usługi w zakresie negocjacji umów sponsorskich, praw obrazu, praw autorskich, a także w sprawach dyscyplinarnych i sporach przed sądami sportowymi. Naszym celem jest zapewnienie kompleksowego wsparcia prawnego, pozwalającego naszym klientom osiągnąć sukces w świecie sportu, jednocześnie chroniąc ich interesy i prawa. Our law firm specializes in sports law, providing comprehensive legal services for athletes, clubs, federations, and other entities associated with the world of sports. Our team of experienced lawyers, equipped with knowledge and expertise in this field, offers services ranging from negotiating sponsorship agreements, image rights, copyright, to handling disciplinary matters and disputes before sports tribunals. Our goal is to provide comprehensive legal support, enabling our clients to succeed in the world of sports while protecting their interests and rights.
Czytaj dalejJak wygląda praca w godzinach nadliczbowych w polskim prawie?
Każda praca, którą pracownika wykonuje ponad obowiązujące go normy czasu pracy oraz ponad obowiązujący go przedłużony dobowy wymiar czasu pracy jest pracą w godzinach nadliczbowych. Praca na takich zasadach dopuszczalna jest w dwóch przypadkach określonych w art. 151 kodeksu pracy:
występuje konieczność prowadzenia akcji ratunkowej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii,
zachodzą szczególne potrzebny pracodawcy (pracownik w roku może pracować w ten sposób tylko 150 godzin).
Jak wskazuje orzecznictwo Sądu Najwyższego, potwierdzone w wyroku SN z 10 września 2019 roku, w sprawie pod sygn. II PK 55/18, publ. LEX nr 2779940 – „przyjęło się uważać,
iż szczególne potrzeby pracodawca wyraża poleceniem, to można także wykonywać pracę nadliczbową za wiedzą i zgodą (choćby) milczącą pracodawcy, gdy pracownik działa w jego interesie bowiem polecenie pracy w godzinach nadliczbowych nie wymaga szczególnej formy
i wystarczająca jest dorozumiana zgoda pracodawcy”.
Warto zaznaczyć, że odpracowywanie wolnego, które zostało udzielone na pisemny wniosek pracownika, nie jest pracą w godzinach nadliczbowych.
Praca w godzinach nadliczbowych może być atrakcyjna pod względem finansowym.
Za pracę w nocy, w niedzielę i święta (które nie są dla pracownika dniami pracy) oraz w dniu wolnym od pracy (udzielonym w zamian za pracę w niedzielę lub w święto) pracownikowi przysługuje normalne wynagrodzenie oraz dodatkowo 100% wynagrodzenia. Taki sam dodatek przysługuje, gdy przekroczona zostanie 40-godzinna tygodniowa norma czasu pracy. Gdy praca nadliczbowa świadczona jest w inne niż wymienione wcześniej dni, dodatek wynosi 50% wynagrodzenia. „Normalne wynagrodzenie” zgodnie z wyrokiem SN z dnia 3 czerwca 1986 roku, pod sygn. akt I PRN 40/86, publ. SIP Lex pod nr: 12989, stanowić ma stałe
i systematyczne wynagrodzenie, w którego skład wchodzi wypłata zasadnicza oraz dodatkowe składniki, które zgodnie z przepisami obowiązującymi w zakładzie pracy mu przysługują.
Inną formą rekompensaty za pracę w godzinach nadliczbowych może być udzielany w tym samym wymiarze czas wolny. Następuje to na wniosek pracownika, jednak może też nastąpić bez wnioskowania. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 lutego 2010 roku, pod sygnaturą I PK 157/09, SIP Lex pod nr: 889232, podkreśla, że „w przypadku udzielenia na pisemny wniosek pracownika czasu wolnego od pracy w zamian za czas przepracowany w godzinach nadliczbowych, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych nie przysługuje co oznacza,
że pracownik zachowuje prawo do normalnego wynagrodzenia za pracę wykonaną w godzinach nadliczbowych”.
W sytuacji, gdy to pracodawca udziela wolnego bez wniosku pracownika, czas wolny musi być w wymiarze o połowę wyższym niż przepracowane nadliczbowe godziny. Nie powoduje to obniżenia wynagrodzenia jakie przysługuje pracownikowi.
Jeśli pracownik wykonywał pracę w jego dniu wolnym od pracy, to pracodawca
w porozumieniu z nim udziela mu w zamian inny dzień wolny od pracy.
Co jednak w przypadku, gdy stosunek pracy ustanie przed upływem okresu rozliczeniowego?
Wtedy pracownikowi przysługuje oprócz zwykłego wynagrodzenia dodatek 100% wynagrodzenia, tak jak w przypadku pracy w nocy, niedzielę i święta oraz w dzień wolny
od pracy, jeśli pracował ponad swój wymiar czasu pracy.
Stan prawny na dzień: 30.04.2021 r.
#pracodawca #pracownik #godzinynadliczbowe #prawopracy #ekwiwalent #normaczasupracy #dodatekdowynagrodzenia #adviser1989
Sprawdź pozostałe nasze wpisy
WsteczW wielu przypadkach w treści umów i kontraktów łączących zawodnika, trenera lub agenta z klubem zawarte zostają klauzule arbitrażowe, zgodnie z którymi, wszelkie sporty strony poddają pod rozstrzygnięcie konkretnego sportowego trybunału arbitrażowego lub sportowego sądu arbitrażowego. W takich przypadkach strony zobowiązują się do rozstrzygnięcia w drodze arbitrażu sportowego zamiast drogi sądowej. Niemniej, nie zawsze spór sportowca lub trenera, czy agenta z klubem musi być rozstrzygany przez sportowy trybunał lub sąd arbitrażowy. Rozstrzygnięcie takiego sporu może zależeć od wielu czynników, takich jak umowa między stronami, regulaminy ligi lub federacji sportowej, a także obowiązujące prawo powszechne. prawo sportowe prawnik kancelaria prawo sportowe kancelaria prawa sportowego gdynia kancelaria prawna trójmiast Gdańsk Gdynia Sopot prawo sport prawnik kancelaria Kancelaria prawa sportowego, specjalizująca się w obszarze prawnych zagadnień związanych ze sportem, stanowi istotny punkt odniesienia dla osób i podmiotów zaangażowanych w różnorodne kwestie prawne w świecie sportu. Prawo sportowe, które reguluje zasady, procedury i relacje między uczestnikami świata sportu, odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu sprawiedliwości, równości oraz integralności w rozmaitych dyscyplinach sportowych. Kancelaria prawa sportowego może oferować szeroki zakres usług prawnych, obejmujących m.in. doradztwo w zakresie zawierania umów, reprezentację w sprawach dyscyplinarnych, arbitrażowych oraz sądowych, jak również wsparcie w kwestiach związanych z prawami do wizerunku czy sponsoringiem. Specjaliści z zakresu prawa sportowego często posiadają dogłębną wiedzę na temat przepisów regulujących konkretne dyscypliny sportowe, zasady działania federacji oraz organizacji sportowych, a także międzynarodowe standardy i kodeksy postępowania. Prawo sportowe, będące zbiorem przepisów, regulacji i standardów, ma na celu zarówno ochronę interesów uczestników świata sportu, jak i zapewnienie integralności, uczciwości oraz równości w konkurencji. Obejmuje ono szeroki zakres tematyczny, od kwestii związanych z transferami zawodników, przez przepisy dotyczące antydopingowe, po regulacje dotyczące organizacji zawodów i imprez sportowych. Działając na styku wielu dziedzin prawa, prawo sportowe wymaga często specjalistycznej wiedzy i doświadczenia, które mogą zapewnić wyspecjalizowane kancelarie prawa sportowego. Korzystanie z usług kancelarii prawa sportowego może być kluczowe dla osób i podmiotów zaangażowanych w świat sportu, zwłaszcza w obliczu rosnącej liczby regulacji, procedur oraz sporów, które mogą się pojawić. Kancelarie te mogą pomóc w interpretacji skomplikowanych przepisów, reprezentować interesy swoich klientów w sporach i negocjacjach oraz dostarczać kompleksowego wsparcia prawno-biznesowego. W ten sposób, kancelaria prawa sportowego oraz prawo sportowe wspólnie tworzą fundamenty, na których opiera się funkcjonowanie oraz rozwój świata sportu we współczesnym społeczeństwie.
Czytaj dalej