Orzecznictwo

Z orzecznictwa Sądu Najwyższego: przyczyna zewnętrzna wypadku przy pracy

W dniu 19 lutego 2021 r. Sąd Najwyższy rozpoznając sprawę o sygn. akt I USKP 15/21 (publ. SIP Lex nr 3122697) wydał wyrok, w którym ustalił, że kwestia czasu udzielenia ubezpieczonemu niezbędnej pomocy medycznej (związana z ograniczonym dostępem służb medycznych do pacjenta znajdującego się na wysokości 92 m) nie mieści się w pojęciu przyczyny zewnętrznej w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej.

Uprawniony członek rodziny osoby zmarłej z powodu wypadku przy pracy może domagać się od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jednorazowego odszkodowania. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych- wypadek przy pracy jest to nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w z w związku z pracą. Istotą wielu spraw dotyczących wypadków przy pracy jest ustalenie czy przyczyna wypadku miała charakter wewnętrzny. W rozpoznawanej sprawie Sąd Najwyższy postawił sobie pytanie- czy przyczyną zewnętrzną wypadku przy pracy, stanowiącą współprzyczynę w stosunku do samoistnej przyczyny wewnętrznej (schorzeń kardiologicznych), mogą być normalne, zgodne z BHP warunki świadczenia pracy, nawet gdy świadczona praca wymaga wysiłku fizycznego i jest świadczona w nietypowych okolicznościach (np. w podwyższonej temperaturze)? Po rozpoznaniu sprawy Sąd Najwyższy na postawione pytanie udzielił odpowiedzi negatywnej, oddalając skargę kasacyjną. Omawiane orzeczenie jest o tyle istotne, że systematyzuje dotychczasowe orzeczenia Sądu Najwyższego oraz wskazuje, że kwestia czasu udzielenia ubezpieczonemu niezbędnej pomocy medycznej (związana z ograniczonym dostępem służb medycznych do pacjenta znajdującego się na wysokości 92 m) nie mieści się w pojęciu przyczyny zewnętrznej w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy wypadkowej, leży bowiem poza wzajemnymi relacjami podmiotu zatrudniającego (pracodawcy) i zatrudnionego (pracownika).

W omawianym orzeczeniu Sąd Najwyższy przypomniał, że samoistne schorzenie, chociażby wystąpiło nagle i w toku świadczenia pracy, nie może być uznane za wypadek przy pracy. (Wyrok SN z 26.09.2017 r., II UK 422/16, publ. SIP Lex nr 2397607) Sąd przyznał jednak, iż zdarza się niekiedy, że nagłe zdarzenie (np. zawał serca, udar mózgu, pęknięcie tętniaka aorty, zator tętnicy płucnej) wywołuje nie jedna, lecz więcej przyczyn, w tym o charakterze mieszanym (zewnętrzna i wewnętrzna). W tym ostatnim przypadku przyczyna zewnętrzna może przyspieszyć lub pogorszyć istniejący stan chorobowy i w tym znaczeniu stać się przyczyną wypadku przy pracy. Co więcej uszczerbek na zdrowiu pracownika spowodowany czynnikiem samoistnym (pochodzącym z organizmu pracownika) może stanowić wypadek przy pracy, jeżeli został wywołany nadmiernym w okolicznościach danego wypadku wysiłkiem fizycznym, psychicznym lub silnym stresem. W dalszej części orzeczenia wskazano, że przyczyną sprawczą zdarzenia może być każdy czynnik zewnętrzny (tzn. niewynikający z wewnętrznych właściwości człowieka) zdolny w istniejących warunkach wywołać szkodliwe skutki. W takim znaczeniu przyczyną zewnętrzną zdarzenia może być nie tylko narzędzie pracy, maszyna, siły przyrody, lecz także zachowania i czynności samego poszkodowanego (np. potknięcie się, odruch). Taką przyczyną jest również nadmierny wysiłek pracownika, za który - u człowieka dotkniętego schorzeniem samoistnym - może być uważana praca wykonywana jako codzienne zadanie w warunkach normalnych, gdyż nadmierność wysiłku pracownika powinna być oceniana przy uwzględnieniu jego indywidualnych właściwości, aktualnego stanu zdrowia, sprawności ustroju. (Uchwała składu 7 sędziów SN z 11.02.1963 r., III PO 15/62 publ. SIP Lex nr 106030). Sąd Najwyższy przytoczył również orzeczenie w którym stwierdzono, że możliwe jest zakwalifikowanie jako wypadku przy pracy doznanych przez pracownika zmian w narządzie wewnętrznym o charakterze schorzenia samoistnego, jednak pod warunkiem, że w stanie faktycznym sprawy zostaną stwierdzone szczególne, nadzwyczajne, nietypowe okoliczności towarzyszące świadczeniu pracy. Wykonywanie zwykłych czynności (normalny wysiłek, normalne przeżycia psychiczne) przez pracownika, który doznał pogorszenia stanu zdrowia w czasie i miejscu wykonywania zatrudnienia, nie może być uznane za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy. Musi więc wystąpić szczególna (nadzwyczajna) okoliczność w przebiegu pracy, aby takie zaostrzenie procesu chorobowego mogło być uznane za skutek przyczyny zewnętrznej zdarzenia wypadkowego. (Wyrok SN z 19.02.2021 r., I USKP 15/21, publ. SIP Lex nr 3122697).

#prawopracy #Adviser1989

Sprawdź pozostałe nasze wpisy

Wstecz

Prawo sportowe 20.06.2022

[Prawo sportowe] Kontrakt trenerski w piłce nożnej - zawarcie i rozwiązanie

W obrocie sportowym, w szczególności w piłce nożnej zawieranych jest szereg umów, w szczególności kontraktów trenerskich, kontraktów zawodniczych, umów transferowych oraz umów sponsoringowych. Szczególnie interesującą kwestią z zakresu prawa sportowego jest kontrakt trenerski, w w tym kontekście warunki i zasady zawierania i rozwiązywania kontraktu trenerskiego w piłce nożnej na zasadach określonych w przepisach prawa powszechnego i regulacjach Polskiego Związku Piłki Nożnej - PZPN. Prawo sportowe kancelaria, kancelaria gdynia, prawo sportowe gdynia, kancelaria prawa sportowego gdyni, kontrakt trenerski, kancelaria prawa sportowego, prawo sportowe kancelaria, kancelaria prawo sportowe, kancelaria prawa sportowego, ontrakt trenerski, a właściwie umowa o świadczenie usług albo pracy (umowa o pracę) w charakterze trenera piłki nożnej, jest regulowana postanowieniami uchwały Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej (PZPN) nr XII/189 z dnia 12 grudnia 2014 roku dot. Zasad regulujących stosunki pomiędzy klubem sportowym a trenerem piłki nożnej (tekst jednolity przyjęty uchwałą Zarządu PZPN nr IX/146 z dn. 04 listopada 2020 r., dalej: „Uchwała PZPN”). Uchwała PZPN, co do zasady określa minimalne wymogi dotyczące profesjonalnego kontraktu trenerskiego (tzw. essentialia negotti), niemniej umowa z klubem może zawierać dodatkowe postanowienia, w szczególności: dodatkowe obowiązki trenera, w tym np. związane z udziałem w konferencjach prasowych czy promocją (marketingiem) klubu, dodatkowe świadczenia klubu na rzecz trenera, jak np. zwrot kosztów zakwaterowania, korzystania oraz zwrotu narzędzi służbowych – np. laptopa, samochodu, warunki płatności, zachowanie poufności, przekazanie praw autorskich, sposób i formę (komunikacji) doręczania korespondencji, możliwość jednostronnego rozwiązania umowy (kontraktu) przez klub https://adviser.law/prawo-sportowe rozwiązanie kontraktu trenerskiego

Czytaj dalej

Orzecznictwo 23.04.2024

[Prawo spadkowe] Czy złożenie przez rodziców w imieniu małoletniego dziecka oświadczenia o odrzuceniu spadku jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka?

W dniu 22 maja 2018 r. w sprawie pod sygn. akt III CZP 102/17, Sąd Najwyższy podjął uchwałę w składzie siedmiu sędziów, w której udzielił odpowiedzi na putania prawne związane z prawem spadkowym, a dotyczące złożenia przez rodziców w imieniu małoletniego dziecka oświadczenia o odrzuceniu spadku jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka. Sąd Najwyższy udzielił odpowiedzi na następujące pytania: "1. Czy złożenie przez rodziców, jako przedstawicieli ustawowych dziecka powołanego do dziedziczenia, oświadczenia w imieniu dziecka na podstawie art. 1015 § 1 k.c. o odrzuceniu spadku, którego pasywa wyczerpują lub przewyższają wartość aktywów, stanowi czynność przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka w rozumieniu art. 101 § 3 k.r.o.? 2. Czy - w przypadku oceny, iż w danym stanie faktycznym oświadczenie w imieniu dziecka na podstawie art. 1015 § 1 k.c. o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka - złożenie do sądu przez rodziców wniosku o zezwolenie na złożenie stosownego oświadczenia nie ma wpływu na bieg terminu określonego w art. 1015 § 1 k.c., czy też ma wpływ na bieg przedmiotowego terminu wobec dopuszczalności zastosowania analogii z przepisów normujących bieg terminu przedawnienia? 2 3. W przypadku przyjęcia, że złożenie do sądu opiekuńczego wniosku o zezwolenie na złożenie oświadczenia na podstawie art. 1015 § 1 k.c. ma wpływ na bieg terminu określonego w tym przepisie, to czy polega on na tym, że: 3.1.) następuje zawieszenie biegu terminu określonego w art. 1015 § 1 k.c. na czas trwania postępowania przed sądem opiekuńczym, albo 3.2.) następuje przerwanie biegu tego terminu, albo 3.3.) termin nie biegnie od chwili złożenia do sądu opiekuńczego wskazanego wniosku do chwili uprawomocnienia się postanowienia sądu opiekuńczego zezwalającego na złożenie oświadczenia o określonej treści oraz w czasie niezbędnym do złożenia oświadczenia bez nieuzasadnionej zwłoki, chyba że wskazany termin, uwzględniając czas trwania postępowania opiekuńczego, jeszcze nie upłynął; wtedy złożenie oświadczenia może nastąpić w dowolnej chwili, przed upływem sześciu miesięcy od dowiedzenia się przez przedstawiciela ustawowego o tytule powołania małoletniego do spadku?" prawo spadkowe kancelaria gdynia prawnik spadki stwierdzenie nabycia spadku prawo spadkowe kancelaria prawa spadkowego gdynia radca prawny spadki gdynia stwierdzenie nabycia spadku dział spadku prawnik gdynia kancelaria prawna trójmiasto gdańsk gdynia sopot wejherowo reda rumia prawnik adwokat spadki

Czytaj dalej