Wstecz
Prawo podatkowe

[Prawo podatkowe] Puste faktury VAT- czy można je odliczyć od podatku?

Przedsiębiorcy często zastanawiają się, czy mogą odliczyć podatek VAT jeśli usługę lub towar wykonał inny podmiot. Czy jeśli są w stanie wykazać, że usługa lub towar zostały wykonane mogą odliczyć podatek VAT bez obawy, że zostanie to zakwestionowane przez organy podatkowe? Czy organy podatkowe muszą udowodnić podatnikowi kto jest faktycznym wykonawcą usługi lub towaru aby zażądać zapłaty pełnej kwoty podatku? Odpowiedzi na te pytania znajdziemy w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 24 września 2019 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I SA/Bd 373/19 (opubl. w SIP LEX nr 2730873).

W jakim przypadku przedsiębiorca może odliczyć podatek VAT?

W omawianym wyroku sąd tłumaczy zasady odliczania podatku VAT wskazując, że z ogólnej reguły zawartej w przepisie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej u.p.t.u.) wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje każdemu, kto jest nabywcą towaru i podatnikiem podatku od towarów i usług oraz otrzymał fakturę stwierdzającą to nabycie towarów lub usług, a nabycie ma związek ze sprzedażą opodatkowaną. Niewątpliwie sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia podatku na niej wykazanego. Przysługuje ono tylko wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Czym jest pusta faktura?

Wojewódzki Sąd Aministracyjny w Bydgoszczy wyjaśnił to w sposób jednoznaczny stwierdzając, że pustą fakturą jest dokument, któremu nie towarzyszy transakcja w nim wskazana jak też dokument, któremu w tle towarzyszy realna transakcja, ale z udziałem innego podmiotu niż wystawca faktury (jeden podmiot faktycznie realizuje transakcje, a zupełnie inny podmiot wystawia fakturę mającą rzekomo dokumentować tę transakcję czego świadom jest odbiorca takiej faktury) oraz dokument wystawiony przez firmanta, a zatem dotyczący w istocie rzeczywistego obrotu towarami lub usługami, ale z zatajeniem wobec osób trzecich (nabywców) prawdziwego podmiotu realizującego tenże obrót.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit a u.p.t.u nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane.

Udowodnienie wykonania towaru, usługi

WSA stwierdził, że kwestionując prawo do odliczenia podatku wykazanego w spornych fakturach, organy nie są zobowiązane do ustalania, jaki inny, niż wystawca spornych faktur, mógł dostarczyć towary czy też usługi. Nie jest zatem konieczne wykazanie istnienia alternatywnego dostawcy towaru lub wykonawcy usług.

Podatnik nie jest uprawniony do odliczenia podatku wynikającego z pustej faktury. Wykazanie przez podatnika, że usługa czy towar zostały faktycznie wykonane przez inny podmiot nie pozbawia organów podatkowych możliwości, żądania podatku w pełnej wysokości.

 

 

słowa kluczowe: VAT, podatek, odliczenie podatku, faktura, pusta faktura, podatek od towarów i usług, ordynacja podatkowa, postępowanie podatkowe, organy podatkowe

 

#VAT #podatek #odliczeniepodatku #faktura #pustafaktura  #podatekodtowarówiusług #ordynacjapodatkowa  #postępowaniepodatkowe #organypodatkowe #AdviserArmknecht&Partners

Potrzebujesz pomocy prawnika specjalizującego się w sprawach z zakresu prawa podatkowego?
Poznaj naszą ofertę i praktykę obejmującą prawo podatkowe i skontaktuj się z nami!

 

słowa kluczowe: CIT, podatek, podatki, oprogramowanie, podatek od oprogramowania, chmura, podatek dochodowy, ERP, umowa SaaS, podatki IT, koszty uzyskania przychodu, odliczenie kosztów, odliczenie od podatku

#CIT #podatek #podatki #oprogramowanie #podatekodoprogramowania #chmura #podatekdochodowy #ERP #umowaSaaS #podatkiIT #kosztyuzyskaniaprzychodu #odliczeniekosztów #odliczenieodpodatku #AdviserArmknecht&Partners

Sprawdź pozostałe nasze wpisy

Wstecz
Prawo sportowe 07.05.2024
[Prawo sportowe] Jaka jest relacja pomiędzy skutecznością zapisu na sąd polubowny a rzeczywistą możliwością uzyskania ochrony prawnej przed sądem wskazanym w takim zapisie?

Sąd podniósł, że poza procesowymi przypadkami wygaśnięcia zapisu na sąd polubowny, umowa o arbitraż mogłaby utracić moc także z przyczyn materialnoprawnych z uwagi na potrzebę stosowania w drodze analogii bądź wprost niektórych przepisów kodeksu cywilnego o czynnościach prawnych. Przyjmując, że zapis na sąd polubowny nie jest równoznaczny z rezygnacją z ochrony sądowej, jednym z założeń skuteczności tej czynności musi być dostępność alternatywnego forum uzgodnionego przez strony, a inaczej rzecz ujmując - możliwość uzyskania efektywnej ochrony prawnej przed sądem polubownym. Wyrazem relacji między skutecznością zapisu na sąd polubowny a rzeczywistą możliwością uzyskania ochrony prawnej przed sądem wskazanym w zapisie jest art. 1168 k.p.c., który określa niektóre przypadki utraty mocy zapisu, związane z niemożnością rozpoznania sprawy przez sąd polubowny oznaczony w zapisie lub w określonym przez strony składzie (por. także art. 1195 § 4 k.p.c.). Przepis ten ma wprawdzie dyspozytywny charakter, nie oznacza to jednak, że strony zapisu mogą wyłączyć skutek utraty mocy zapisu uzgadniając np., iż zapis zachowuje skuteczność, mimo wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 1168 § 1 i 2 bądź art. 1195 § 4 k.p.c. W razie wystąpienia tych okoliczności uzgodnienie takie byłoby równoznaczne ze zrzeczeniem się ochrony sądowej w ogólności, co nie mieści się w konstrukcji umowy procesowej, jaką jest zapis na sąd polubowny. Strony mogą natomiast określić np. innych arbitrów na wypadek, gdyby pełnienie funkcji przez arbitrów wskazanych w pierwszej kolejności okazało się niemożliwe. W braku możliwości zwolnienia od obowiązku poniesienia opłat, które wiążą się z wszczęciem i przeprowadzeniem postępowania arbitrażowego, obowiązek poniesienia tych kosztów może stanowić przeszkodę czyniącą dostęp do sądu polubownego faktycznie niemożliwym. Za zasadne należy w konsekwencji uznać stanowisko, że stan obiektywnej niemożności poniesienia przez powoda kosztów, których wyłożenie jest konieczne do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przed sądem polubownym, nie prowadzi wprawdzie do utraty mocy wiążącej zapisu (art. 1168 § 2 k.p.c.), może jednak pociągać za sobą niewykonalność zapisu w rozumieniu art. 1165 § 2 k.p.c. Wymaganie, aby niemożność poniesienia kosztów postępowania przed sądem polubownym miała charakter trwały, należy zatem rozumieć w ten sposób, że chodzi o stan obiektywnie istniejący w chwili orzekania, stanowiący podstawę rozstrzygnięcia sądu. Uznanie zapisu za niewykonalny nie jest równoznaczne z utratą jego mocy, toteż zapis ten może w przyszłości stać się podstawą odrzucenia pozwu w innych postępowaniach, jeżeli niemożność poniesienia kosztów postępowania przed sądem polubownym ustanie. Jeżeli jednak sąd państwowy, kierując się sytuacją istniejącą w chwili orzekania, oddalił prawomocnie zarzut zapisu na sąd polubowny (art. 222 k.p.c.), to przyszłe korzystne zmiany sytuacji majątkowej strony, która wytoczyła powództwo, nie mogą rzutować na utrwaloną prawomocnym postanowieniem właściwość sądu państwowego do rozstrzygnięcia sprawy, a jedynie na potrzebę cofnięcia zwolnienia od kosztów sądowych (art. 110 u.k.s.c.), jeżeli zwolnienie takie zostało udzielone. Postępowanie strony, która w odpowiedzi na zarzut zapisu na sąd polubowny powołuje się na niewykonalność zapisu, spowodowaną jej własnymi, celowymi, działaniami, podlega ocenie z punktu widzenia reguł dobrej wiary i nadużycia prawa procesowego (art. 3 i art. 41 k.p.c.). Dotyczy to wszystkich przypadków niewykonalności zapisu, bez względu na przyczyny, które stanowią jej podstawę. Ocena taka musi jednak bazować na okolicznościach konkretnej sprawy, a dopuszczalność jej przeprowadzenia, a niekiedy wręcz jej konieczność, nie podważa ogólnego założenia, według którego niewykonalność zapisu w rozumieniu art. 1165 § 2 k.p.c. może mieć podstawę także w niemożności poniesienia kosztów wszczęcia i przeprowadzenia postępowania arbitrażowego. Niewykonalność zapisu na sąd polubowny (art. 1165 § 2 k.p.c.) może wynikać z niemożności poniesienia kosztów arbitrażu. Kancelaria Prawa Sportowego: adviser.law Nasza kancelaria specjalizuje się w prawie sportowym, oferując kompleksową obsługę prawną dla sportowców, klubów, federacji oraz innych podmiotów związanych ze światem sportu. Zespół doświadczonych prawników, posiadających wiedzę i doświadczenie w tej dziedzinie, świadczy usługi w zakresie negocjacji umów sponsorskich, praw obrazu, praw autorskich, a także w sprawach dyscyplinarnych i sporach przed sądami sportowymi. Naszym celem jest zapewnienie kompleksowego wsparcia prawnego, pozwalającego naszym klientom osiągnąć sukces w świecie sportu, jednocześnie chroniąc ich interesy i prawa. Our law firm specializes in sports law, providing comprehensive legal services for athletes, clubs, federations, and other entities associated with the world of sports. Our team of experienced lawyers, equipped with knowledge and expertise in this field, offers services ranging from negotiating sponsorship agreements, image rights, copyright, to handling disciplinary matters and disputes before sports tribunals. Our goal is to provide comprehensive legal support, enabling our clients to succeed in the world of sports while protecting their interests and rights.

Czytaj dalej