Wstecz
Prawo spadkowe

[Prawo spadkowe] Transgraniczne problemy postępowania spadkowego

Transgraniczne problemy postępowania spadkowego

Rozwój stosunków społecznych na świecie a szczególności w Europie spowodował, iż dziedziczenie majątku – przejście praw i obowiązków osoby zmarłej uległo znaczącej komplikacji. Swoboda poruszania się osób i kształtowania przez nie stosunków społecznych spowodowały, iż sprawy spadkowe zaczęły łączyć aspekty prawne z systemów prawnych różnych państw. W tym stanie rzeczy zaczęły powstawać problemy dotyczące właściwości miejscowej dotyczące organów jak również samego prawa mającego zastosowanie konkretnej sprawie. Do rozstrzygania sprawy spadkowej uprawnione mogłyby być organy państwa właściwe ze względu na obywatelstwo osoby zmarłej, miejsca jej zgonu (na terytorium innego państwa) lub miejsca położenia majątku (w terytorium jednego lub kilku państw).

Powstała w ten sposób sprawa spadkowa obejmująca aspekty prawne z systemów różnych państw ma charakter transgraniczny.

W celu ułatwienia rozwiązywania problemów obejmujących planowanie i zarządzanie transgranicznymi sprawami spadkowymi Unia Europejska przyjęła w 2012r rozporządzenie NR 650/2012 w sprawie dziedziczenia. Rozporządzenie objęło państwa członkowskie UE z wyjątkiem Danii, Irlandii i Wielkiej Brytanii. Powyższe państwa nie uczestniczą w stosowaniu rozporządzenia. Rozporządzenie obowiązuje od dnia 17 sierpnia 2015 r. Oznacza to, iż przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do dziedziczenia, po osobach które zmarły najwcześniej w tym dniu lub później. Jednakże wybory prawa dokonane i testamenty sporządzone, przed datą wejścia w życie rozporządzenia pozostają w mocy. Rozporządzenie spadkowe będące instrumentem prawa wspólnotowego ma pierwszeństwo stosowania przed prawem krajowym w transgranicznych sprawach spadkowych. W tym stanie rzeczy przy analizowaniu takich spraw nie należy uwzględniać przepisów wewnętrznych poszczególnych państw członkowskich.

O transgranicznym charakterze sprawy spadkowej decyduje spełnienie następujących warunków:

spadkodawca był obywatelem innego państwa niż państwo jego zwykłego pobytu,
spadkodawca pozostawił majątek w innym państwie niż państwo jego zwykłego pobytu, przy czym bez znaczenia jest fakt czy jest to cały majątek czy tylko jego część,
przynajmniej część potencjalnych spadkobierców lub innych beneficjentów spadkowych (np. zapisobiorców) zamieszkuje w innym państwie niż państwo zwykłego pobytu spadkodawcy.
Rozporządzenie nie obejmuje kwestii podatkowych, które są regulowane według zasad obowiązujących w poszczególnych państwach członkowskich. Zagadnienia dotyczące stosunków rodzinnych, małżeńskich ustrojów majątkowych stanu cywilnego osób fizycznych.

Należy jednoznacznie stwierdzić, iż, rozporządzenie spadkowe przyjęte przez Unię Europejską ma pierwszeństwo stosowania przed prawem krajowym w sprawach spełniających przesłanki umożliwiające do zakwalifikowania sprawy jako transgranicznej sprawy spadkowej.

 

#zachowek #zachówek #spadek #postępowaniespadkowe #spadekzagranicą #sprawaspadkowa #spadki #prawospadkowe #adviser1989

 

Sprawdź pozostałe nasze wpisy

Wstecz
Prawo spadkowe
[Prawo spadkowe] Z orzecznictwa Sądu Najwyższego: Odpowiedzialność spadkobiercy wobec innych spadkobierców uprawnionych z tytułu zachowku lub zapisu.

Prawo spadkowe: zapłata zachowku, wykonanie zapisu lub polecenia | Adviser kancelaria prawna w Gdyni Jeśli dziedziczenie następuje na podstawie testamentu, a nie z ustawy, to spadkobiercy dziedziczący na podstawie testamentu, nie zawsze otrzymują cały majątek spadkodawcy, stanowiący masę spadkową. Sytuacja taka może mieć miejsce w przypadku konieczności wykonania zapisów lub poleceń spadkodawcy lub, gdy pomięci w testamencie spadkobiercy wysapią z roszczeniem o zapłatę zachowku.

Czytaj dalej
Ochrona danych
Jak wygląda praca w godzinach nadliczbowych w polskim prawie?

Każda praca, którą pracownika wykonuje ponad obowiązujące go normy czasu pracy oraz ponad obowiązujący go przedłużony dobowy wymiar czasu pracy jest pracą w godzinach nadliczbowych. Praca na takich zasadach dopuszczalna jest w dwóch przypadkach określonych w art. 151 kodeksu pracy:

  • występuje konieczność prowadzenia akcji ratunkowej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii,
  • zachodzą szczególne potrzebny pracodawcy (pracownik w roku może pracować w ten sposób tylko 150 godzin).

Czytaj dalej