Orzecznictwo

Z orzecznictwa Sądu Najwyższego: minimalna treść klauzuli kary umownej

W dniu 20 maja 2021 r. Sąd Najwyższy rozpoznając sprawę o sygn. akt IV CSKP 58/21 (publ. SIP Lex nr 3208506) wydał wyrok w którym określił minimalną treść klauzuli umownej kreującej obowiązek zapłaty kary umownej.

Kara umowna jest to zastrzeżenie umowne kreujące obowiązek naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego przez zapłatę określonej kwoty pieniężnej. W przedmiotowej sprawie strony zawarły umowę o roboty budowlane zastrzegając w jej treści karę umowną w wysokości 0,2% wartości przedmiotu umowy z podatkiem VAT za każdy dzień zwłoki z tytułu nieterminowego usunięcia wad stwierdzonych przy odbiorze oraz w okresie gwarancji i rękojmi. W skardze kasacyjnej skarżący podniósł, że tak ukształtowane postanowienie umowne nie spełnia wymogów art. 483 § 1 k.c., nie została w nim bowiem definitywnie określona suma stanowiąca karę umowną.

W orzeczeniu Sąd Najwyższy wskazał, że minimalną treść klauzuli kary umownej określa art. 483 § 1 k.c., natomiast granice kształtowania tej treści wyznacza 3531 k.c. Do koniecznych elementów ważnej klauzuli umownej kreującej obowiązek zapłaty kary umownej zaliczyć należy określenie zobowiązania (albo pojedynczego obowiązku), którego niewykonanie lub nienależyte wykonanie rodzi obowiązek zapłaty kary oraz określenie sumy pieniężnej mającej stanowić naprawienie szkody wynikającej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 483 § 1 k.c.). Strony umowy korzystają ze swobody w oznaczeniu sumy stanowiącej karę umowną (3531 k.c.), ich ustalenia muszą być jednak na tyle precyzyjne, aby umożliwiały obiektywne jej oznaczenie, a naruszenie tej zasady będzie skutkować sankcją nieważności tego zastrzeżenia umownego (art. 58 § 3 k.c.). Strony nie mogą zatem przyjąć konstrukcji prawnej zakładającej ustalenie w przyszłości podstawy naliczania kary umownej. Nie spełnia wymogu oznaczoności kary określenie jej przez odwołanie się nie do stałego lecz ocennego miernika wartości. Sąd Najwyższy podkreślił ponadto, że kara umowna za zwłokę, która ma w założeniu pełnić przede wszystkim funkcję stymulującą dłużnika do wykonania zobowiązania, może być ustalona według stawki odniesionej do określonego interwału czasowego (dzień, tydzień), która może zostać określona, jako ułamek (procent) wartości przedmiotu umowy.

Nadto Sąd Najwyższy zwrócił uwagę na fakt, że funkcję limitującą możliwość naliczania kary umownej dodatkowo pełni przedawnienie. Roszczenie o karę umowną za zwłokę w terminowym usunięciu wady przedmiotu umowy o roboty budowlane, naliczaną za każdy dzień zwłoki, staje się wymagalne w pierwszym dniu po upływie terminu do usunięcia wady (art. 120 § 1 w zw. z art. 471 k.c.) Kara taka nie może być zatem skutecznie naliczana po upływie terminu przedawnienia na wykonanie przez dłużnika zobowiązania polegającego na usunięciu wad stwierdzonych w wykonanych robotach budowlanych w okresie rękojmi i gwarancji, skoro może on podjąć obronę przez podniesienie zarzutu przedawnienia (art. 117 § 2 k.c.).

#prawoumów #prawo budowlane #Adviser1989

Sprawdź pozostałe nasze wpisy

Wstecz

Prawo spółek 03.10.2022

[Prawo spółek handlowych] Zmiany funkcjonowania rad nadzorczych i grupa spółek - Nowelizacja przepisów Kodeksu spółek handlowych (prawo holdingowe)

Nowy wpis na naszym blogu naszej kancelarii prawnej ADVISER Armknecht & Partners attorneys-at-law, prezentuje podstawowe informacje dotyczące nowelizacji przepisów Kodeksu spółek handlowych (prawa spółek handlowych) w zakresie funkcjonowania rad nadzorczych, które wejdą w życie już 13 października 2022 r. Podstawowym celem zmiany jest unormowanie „grupy spółek” w systemie prawa spółek handlowych, poprzez systematykę podmiotów - spółek kapitałowych, na spółkę dominującą, oraz spółkę zależną lub spółki zależne, które na podstawie uchwałą o uczestnictwie w grupie spółek, mają wspólny cel gospodarczy i kierują się wspólną strategią w celu jego realizacji. Wspólny cel gospodarczy, który został zdefiniowany jako „interes grupy spółek”, jako de facto klauzula generalna, uzasadnia sprawowanie przez spółkę dominującą jednolitego kierownictwa nad całą grupą spółek, a wiec również nad spółką zależną, czy spółkami zależnymi. Wprowadzane zmiany w zakresie regulacji funkcjonowania rad nadzorczych, zasadniczo obejmują: Nowe uprawnienia i obowiązki rad nadzorczych spółek działających w ramach grupy spółek (art. 21[1] – 21 [16] KSH), zmiany regulacji funkcjonowania rad nadzorczych w indywidualnych spółkach kapitałowych (art. 214[1], 219-219[2], 221[1] i 222 KSH), zmiany regulacji funkcjonowania rady nadzorczej w spółki akcyjnej (art. 380[1], 382, 382[1], 384 [1], 387[1], 388-390[1] KSH). kancelaria prawna gdynia, prawnik gdynia, prawo spółek handlowych, rada nadzorcza, prawo spółek handlowych gdynia, radca prawny gdynia, reforma ksh, stała obsługa firm, odpowiedzialność zarządu spółki zależnej, odpowiedzialność zarządu spółki dominującej, odpowiedzialność rady nadzorczej spółki zależnej, odpowiedzialność rady nadzorczej spółki dominującej, spółka dominująca, spółka zależna, spółka powiązana, spółka córka, wiążące polecenie, kancelaria gdynia, adviser, prawo handlowe prawnik, prawo handlowe kancelaria, prawo spółek handlowych prawnik, prawo spółek handlowych kancelaria, prawo spółek handlowych, prawo spółek, spółki handlowe, spółka z o.o., spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, k.s.h., ksh, kodeks spółek handlowych

Czytaj dalej

Prawo przedsiębiorców

[Prawo w biznesie] Czy agent powinien zwrócić prowizję w każdym wypadku niewykonania umowy?

Agent ubezpieczeniowy to osoba, która w ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa pośredniczy pomiędzy ubezpieczycielem a osobami ubezpieczającymi się od zdarzeń losowych. Za pośrednictwo agentowi przysługuje wynagrodzenie, zwane prowizją. Jeśli jednak zawarta z udziałem agenta umowa ubezpieczenia nie zostanie wykonana, na skutek rezygnacji ubezpieczającego, agent co do zasady zobowiązany jest do zwrotu otrzymanej już prowizji. Część klientów w wyniku problemów finansowych, spowodowanych pandemią COVID-19, zrezygnowała z ubezpieczeń, co spowodowało, że po stronie agentów pojawił się problem. Zostali oni wezwani przez ubezpieczycieli do zwrotu pobranych wcześniej prowizji w wysokości nawet do kilkudziesięciu tysięcy złotych.

Czytaj dalej