Pojęcie 'umyślnej niezgodności' w rozumieniu art. 67 ust. 1 rozporządzenia nr 796/2004 ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników i art. 23 rozporządzenia nr 1975/2006 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 1698/2005 w zakresie wprowadzenia procedur kontroli, jak również wzajemnej zgodności w odniesieniu do środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich należy interpretować w ten sposób, że wymaga ono naruszenia zasad wzajemnej zgodności przez beneficjenta pomocy, który zmierza do stanu niezgodności z tymi zasadami lub - nie zmierzając do takiego stanu - godzi się na ewentualność, że może on nastąpić. Z prawem Unii nie jest sprzeczny przepis krajowy, który wiąże podwyższoną moc dowodową z kryterium istnienia długoterminowej trwałej polityki, pod warunkiem że beneficjent pomocy dysponuje w danym wypadku możliwością przeprowadzenia dowodu na brak elementu umyślności w swoim zachowaniu.
Artykuł 67 ust. 1 rozporządzenia nr 796/2004 ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników i art. 23 rozporządzenia nr 1975/2006 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 1698/2005 w zakresie wprowadzenia procedur kontroli, jak również wzajemnej zgodności w odniesieniu do środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji naruszenia wymogów wzajemnej zgodności przez osobę trzecią, która wykonuje prace na zlecenie beneficjenta pomocy, wspomnianego beneficjenta można uznać za odpowiedzialnego za to naruszenie, jeżeli jego działanie miało znamiona umyślności lub niedbalstwa w formie wyboru tej osoby trzeciej, nadzoru nad nią lub udzielonych jej instrukcji, i to niezależnie od znamion umyślności lub niedbalstwa w zachowaniu wspomnianej osoby trzeciej.
Wykładnia taka jest zgodna z celem kar za naruszenia zasad wzajemnej zgodności, które to kary mają skłaniać rolników do przestrzegania istniejącego ustawodawstwa w różnych obszarach wzajemnej zgodności. Z jednej strony bowiem konieczność znamion umyślności lub niedbalstwa w zachowaniu beneficjenta pomocy dla uznania go za odpowiedzialnego za działania lub zaniechania osób trzecich pozwala zachować motywujący skutek tych sankcji, przewidziany w motywie 56 rozporządzenia nr 796/2004. Z drugiej strony wykładnia taka pozwala zapobiegać nadużyciom, ponieważ beneficjent pomocy nie może uwolnić się od odpowiedzialności poprzez zlecenie prac na swojej nieruchomości ani jej zmniejszyć, wykluczając swoją odpowiedzialność za działanie umyślne poprzez przeprowadzenie dowodu, że dana osoba trzecia na przykład działała w sposób noszący znamiona niedbalstwa (zob. wyrok Trybunału Sprawiedliwości w z dnia 27 lutego 20214 r. w sprawie C-3967/12,A.M. van der Hamem i A.H. van der Ham-Reijersen van Buuren a College van Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland (rządem prowincji Holandii Południowej, zwanym dalej 'College') w przedmiocie redukcji pomocy przyznanej tym pierwszym z tytułu wspólnej polityki rolnej: pkt 31, 32, 37, 42, 52, 53 wyroku).